დუგინის მანიფესტი ათ თეზისად და ათი პასუხი მას
დავით დარჩიაშვილი | კრიტიკა | 5 აპრილი, 2021
შესავალი: დუგინის „დიდი გამოღვიძების მანიფესტი“ 2021 წლის მარტში გაჩნდა და უკვე თარგმნეს ინგლისურად, ფრანგულად თუ პოლონურად. ტექსტს რეზონანსი აქვს საერთაშორისო მასშტაბით, თუმცა არა იმიტომ, რომ დუგინი დიდი ფილოსოფოსი ან პოლიტოლოგია. ამბიცია უდავოდ კი აქვს - პლუს ამ ყველაფერს - დიდი იდეოლოგის. მას იცნობენ, როგორც პუტინზე უფრო პუტინს მსოფლიო უსაფრთხოების არქიტექტურის დესტაბილიზაციის მოსურნეობის თვალსაზრისით. ოპუსისათვის „მანიფესტის“ დარქმევა, მე პირადად, მარქსს და ენგელსს მაგონებს, მაგრამ რახან რუსია, და შინაარსობრივადაც, უფრო ლენინის ეპიგონია. შეუძლებელია არ გაგახსენდეთ ამ უკანასკნელის თეზისი „იმპერიალიზმზე, როგორც კაპიტალიზმის ბოლო სტადიაზე“. დუგინის ვერსიაში ეს რელიგიურ-მარქსისტული მიდგომა, რომლითაც სამყარო მანიქევლურად, ანუ საბრძოლო ველად უნდა აღიქვა, შემდეგნაირად ჟღერს - გლობალიზმი ლიბერალიზმის უკანასკნელი სტადიაა. დუგინი ლიბერალიზმის წინააღმდეგ საბოლოო ჯვაროსნული ლაშქრობისაკენ მოუწოდებს „ადამიანურ“ თუ „რეალისტურ“ ძალებს, რადგან ლიბერალიზმი „ანტიადამიანური“ და „ნომინალისტურია“. მივყვეთ თანამიმდევრულად.
სრული სტატიის სანახავად გთხოვთ მიყევით ბმულს